ξύπνησαν πάλι

ξύπνησαν πάλι
οι στρόβιλοι
που αναβοσβήνουν
τη ψυχή μου
τυφώνας εικόνων
στο παγωμένο μου κεφάλι
και όλο αναρωτιέσαι
τι άλλο έχω να δω
τέλειωσε άλλη μια κραιπάλη
και πάλι
τι να ναι αυτό που αναζητώ
που θέλω δίπλα του να καίω
σα λαμπάδα περίτρανα
στα βλέμμα της βαθιά να αποκαώ
να τραγουδώ σαν μαύρος καψαλιασμένος κύκνος
πόσο άρρωστα χρόνια έζησα ως άνθρωπος
και πώς οι άνθρωποι αρρωσταίνουν ανθρώπους
και οι άλλοι μισοί αρρωσταίνουν για ανθρώπους
και πως ξεχάσαν το θεό
που έλεγε ο καπετάν Νικόλας
που μας πήγαινε στο πιο όμορφο νησί
Χρυσή καρδιά στα χέρια μου κρατώ
και σαν την ελιά
που μοίραζαν συντροφιά
απάνω στα βουνά
το μαύρο θε να κάψω
να σε φιλώ σαν πέφτει παγωνιά
να σε σβήνω κάθε που θα φλέγεσαι!

Mωβ γεγονός

Τα συμπτωματικά γεγονότα, που διέπουν την ζωή,
ατενίζοντας το χωροχρονικό άπειρο, είναι κάτι πικρόχολα
μώβ πλασματάκια που θα σου επιβάλουν να τα χαιδέψεις
γκρινιάζοντας αφόρητα χωρίς λόγο.
Διαπλανητικές έλξεις συμπαραστέκονται στο συμβάν καπνίζοντας ελπιδοφόρα.
Ξύπνα. Δουλεύεις ρε.
Ταξιδάκι μεσημεριανό και αμέριμνο ήταν,
όπου με μερικές κλεφτές ματιές,
ζεστάθηκα για θρήνο.
Ξύπνα. Δουλεύεις!

Νεφέλη

Μου πες
"φοβάμαι τη βροχή."

Σου είπα από κει βγήκες

Είπες φοβάμαι τη σιωπή
και έπειτα από λίγη από δαύτη σου απάντησα "σε αυτή σε βρήκα..."

Μετά είπες "φοβάμαι τη φωτιά"
και σε ρώτησα "οποιαδήποτε;"

Αυτή που από σπινθήρισμα των βλεφάρων σου, αρπάξανε όλοι οι δρόμοι της πόλης, απόψε.

Μη φοβάσαι
άνοιξε να επιπλεύσω μαζί σου από πάνω της.