Create a CD artwork

Για κάτι που ποτέ δεν τελειώνει.

“Ονειροβγάλτες”

"Βρες την σχεση σου με τις τρείς έννοιες που ορίζουν την ζωή. Τρείς έννοιες που  πολλοί άνθρωποι χάθηκαν για πάντα με τον α ή β τρόπο ψάχνοντας τις.  Ακόμα και αυτοί που βρήκαν τη σημασία των εννοιών αυτών λένε πως χάθηκαν. Αυτοπροσδιορίσου στα πλαίσια της παγωμένης ζούγκλας."

Χειμωνιάτικο τοπίο σε μια εγκαταλελειμμένη πόλη, με το πνευματικό χάσμα να μεγαλώνει ανάμεσα μας. Ένα κακομαθημένο παιδί πηδάει από την μία πλευρά στην άλλη τραγουδώντας υστερικά  «Λύκε λύκε είσαι εδώ;»

 Και καθώς το χάσμα μεγαλώνει από το βάθος του κενού του, αναδύονται – θα περίμενε κανείς , τέρατα και επικίνδυνους ληστές με φονικά όπλα στους ώμους – εκατομμύρια ιπτάμενες ανθρώπινες σιλουέτες , θολές από την ταχύτητα που πέταγαν και εκθαμβωτικές από την λάμψη που εξέπεμπαν…

«Πνεύματα!!!… Κοίτα στον ουρανό!! ψάξε πιο καλά!!» μου είπες, είναι πάρα πολλά… Δεν είναι  πουλιά, μα ούτε και φαντάσματα, σαν να περίμεναν την ώρα της απελευθέρωσης τους αιώνες, ξεχύνονται μέσα στο σκοτάδι ,να αναφλέξουν τα σύννεφα με την σπασμωδική λύτρωση τους.

 Στο βάθος ήταν εκείνη. Δεν ήθελα να πιστέψω ότι ήταν και εκείνη ένα από αυτά... Όταν την είχα δει για τελευταία φορά ήταν όμορφη και γλυκιά, λεπτεπίλεπτη και διακριτική, ήταν ζωντανή. Τι να της συνέβηκε  άραγε από τότε; Δεν μας είχε προσέξει εμάς τους δεκάδες, φοβισμένους από το θέαμα, Ονειροβγάλτες.

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της δεν φαινόντουσαν πάρα πολύ καλά. Ήταν σαν να κολυμπάει στον αέρα μαζί με το σμήνος των υπολοίπων. Ένα παγωμένο ρίγος τίναξε την πλάτη μου για μια στιγμή , ήξερα ότι για να είναι εκείνη εκεί θα είναι και άλλοι. Δεν ήξερα άμα ήθελα να τους δω όλους τους.

Ήταν τόσο θορυβώδες θέαμα από το σκίσιμο των αιθέρων και τον περίεργο ήχο που έβγαζαν καθώς πετούσαν. Κρύφτηκα μαζί με την Β πίσω από ένα τεράστιο πλατάνι. Εκείνη μου έσφιγγε το χέρι , δαγκώνοντας ταυτόχρονα τα χείλη από τον φόβο της. Δεν μπορεί να κρατήσει αυτό για πολύ σκέφτηκα. Κάπου θα κατευθυνθούν όλες αυτές οι ιπτάμενες οντότητες.

Πάντως δεν έδειχναν να θέλουν να κάνουν κακό σε κάποιον από εμάς και αποκλείεται να μην μας είχαν δει. Μπροστά στην ελευθερία που τους προέκυψε μέσα σε τούτο τον γκρι Χειμώνα, ο οποίος είχε προστεθεί, με ποιος ξέρει πόσους άλλους Χειμώνες, πάνω από τη λάσπη που τα είχαν θάψει τόσα χρόνια πριν, τίποτα άλλο δεν έμοιαζε ελκυστικό, όσο μια άναρχη και σπασμωδική βόλτα στον σκοτεινό ουρανό, στριγγλίζοντας , ουρλιάζοντας από χαρά και ικανοποίηση για ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.

Συμμετοχή στην εικαστική έκθεση του περιοδικού Λύκος