Powered By Blogger

Translate

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

Σελίδες

Γύρισα τη σελίδα που είχε σκεπάσει τη ζωή μου
κι ανακάλυψα πως,
όσες κι αν μας έχουν απομείνει,
όλες κρύβουν μέσα ιστορίες,  γραμμένες και ραμμένες, αποκλειστικά για τον καθένα.
Σαν κοστούμια αχρηστευμένα,
σα φωτεινές Παρασκευές,
σα γεμάτα τρένα.
Που όλο πρόφταιναν να γυρίσουν πίσω πριν τον ερχομό,
λευκές κενές σελίδες που μοιάζουν στον καθένα.



Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Ευκαιρίες



Ήρθε και έφυγε 
έλιωσε και έπηξε
φύτρωσε και εν τέλει σάπισε
η πιο μεγάλη σου ευκαιρία
να ανταμείψεις την αγάπη.






collage teqnique css photoshop

Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Θυσιάζοντας ελευθερία ή αγάπη

Τα έφηβα αρνάκια
γλυκό αίμα καθώς τα θυσιάζουν
προσφέρουν - για τα ίδια - πραξικοπιματική θυσία
καθώς έχουν χρόνο ακόμα
πριν συλληφθούν
ερωτεύονται δεν βελάζουν, πιο πολύ μοιάζουν να νιαουρίζουν
στα κολλώδη πεζοδρόμια της πόλης
μέσα στους απογευματινούς μονόδρομους
στο μεταίχμιο άνοιξης και καλοκαιριού
πάνω στη στροφή των καιρών φιλιούνται με το ένα μάτι ο καθένας
ίσια στο δρόμο
και το άλλο ηδονικά κλειστό
τότε που όλη η φύσης συσπάται
οργασμικά, από ενέργεια, ρυθμό και θέρμη,
τότε που μας στερούσαν και σε εμάς την ίδια τη ζωή, τη
γνώση και τη μάθηση έξω
από αίθουσες και τάξεις κλάσεις κάστες
πάστες και οδοντόπαστες
όμως χαραμίζαμε και εμείς σαν αρνάκια άβουλα τα καλοκαίρια μας
εκεί στην παντοτινή γιορτινή αρχή τους
που ήταν πάντα άναρχη
γλυκιά καθώς βράδιαζε
μιλιούνια τα κουνούπια
τα κορίτσια με δαγκωματιές στα γόνατα τη πλάτη αφαλό
κι όμως που λες δεν ξέρουν πως η ζωή
μέλει να είναι άδικη
πλανεύτρα μα και ψεύτρα, δεν υπάρχει κάποιος ζωντανός θνητός
που δε θα πληγωθεί,
γιατί μάλλον υποθέτω έτσι πρέπει
και πως αυτός είναι ο τρόπος
και πως αν ο δρόμος που επιλέξουν στη ζωή θα ναι δεσμευτικός
φρόνιμος νομοταγής
ραντεβού στις 8 μπροστά στη τιβί
στον αγαπημένο τους καναπέ
με τα κινητά ανά χείρας
ζευγάρι τέλειο μιας και έκανε και παιδιά
λες και αυτό είναι το έπαθλο
και όχι να τα μεγαλώσεις ηθικούς ανθρώπους
θα πληγωθούν σίγουρα πιο πολύ
και αν επιλέξουν στο μέλλον
που λες τα αρνάκια μας
τα λευκά, που μυρίζουν ακόμα
βούτυρο ευαισθησίας, φιλότιμου, δίψα για γνώση
έτοιμα για αυτοθυσία
υπέρβαση, λύσσα για συνεχή επικοινωνία
επιλέξουν ζωή ανεξάρτητη λεύτερη και φωτεινή
θα σφαδάζουν στα κακοτράχαλα
καθώς ανηφορίζουν τη ζωή, πολύ λιγότερο,
μα θα ναι που θα ναι η διαδρομή σιωπηλή μοναχική
για πάντα ως το άπειρο.









Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Για όλα όσα

Για όλα όσα, έρθουν μόνα τους
και ξαναφυγουν μόνα,

για όλα όσα θες για μια εικόνα
ένα βιτρινάτο έμβρυο
σου γνέφει απειλητικά

για όλα όσα έχασα μαζί σου
έχασες μαζί μου
όταν ζούσες στο νησί μου

τα μύρια όσα είν΄α ρθουν
ευλογημένα να 'ναι όλα
απρόσμενα γλυκά εύχομαι να ναι

τα χίλια πόσα χείλια είν' α φύγουνε κι αυτά
στο καλό εύχομαι να πάνε
μη ξεχάσουν ποτέ τη καρδιά τους να γλεντάνε

για όλα όσα κέρδισα σε μια βραδιά
και τώρα που λες, όλες οι πόρτες τρίζουν και παραμιλάνε

για όλα όσα στο δέρμα μου χάραξα βαθιά
ένα πρωινό φυλαχτά
που έχουν σκοπό κακό για όσα μας πονάνε

για όλα όσα πίστεψα ότι πιστεύω,
μαζί τους κάνε να αγναντεύω

ουρανό, πανιά ρούμι και βροχή
ας είναι νεκρά
ας είναι και ζωντανά κάνε θέ μου να ναι,
ας είναι και θολά σαν τους εφιάλτες μας
ας είναι καλύτερα χαρούμενα και φωτεινά σαν τη λευτεριά...



Photography - Henri Cartier-Bresson


Ετοιμος

-Έτοιμος;
-Έτοιμος!

Κι αυτό, με τόση άνεση επειδή ο κοινός μας παρανομαστής είναι ένας. 
Το ταξίδι. Το γονίδιο μας έχει σχήμα δρόμου,
 οι κόρες των ματιών μας φλέγονται σε ηλιοβασιλέματα, 
ενώ οι φλέβες μας, αυτές οι διακλαδώσεις σε σχήμα κλαδιών,
 βράζουν κοχλάζουν αδημονούν, αναριγούν 
και μόνο στην ιδέα 
του έρωτα, 
ανυπομονούν να αρπάξουν φωτιά, 
σα φλεγόμενα σύννεφα να πετάξουν παραπέρα...

-Δεν είναι σκολίωση. Είναι η βάση των φτερών που σου έσπασαν."
-Α οκ.








Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

Εκκόλαψη


Είναι που χωριστήκανε οι δρόμοι
και φτιάχτηκαν κι άλλοι άχρηστοι νόμοι
ήταν πάντα επικίνδυνη η γειτονιά 
μέσα σε μια συμπαντική λάμπα 
γιγαντιαία
σα μπαλόνι
θα εκκολαφθεις
ξανά και ξανά και ξανά.




Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

Υπήκοοι από τζάκι

Ξέχασαν να τους ζευγαρώσουν
και πνίγηκαν μαζί με την ανέραστη
έκφραση, μέσα σε μια κουταλιά νερό,
και όλο απορούσαν γιατί χαμογελώ
καθώς αποχαιρετώ
τον δικό τους ουρανό
Λες και δεν έχει άλλο χώρο
εδώ έξω
να αναδυθώ
απ' το λαίμαργο τους σκοτάδι
σαν μέσα από πηγάδι
η μυρωδιά τους μου προκαλούσε
φαγούρα στα σωθικά
αγουροξυπνημένο λυκόπουλο
ολόβρεχτο
καθώς βάδιζα στη νυχτωμένη τους πόλη
αντίκρισα
όλους τους γόνους τους κατά σειρά
να χασμουριούνται με πάθος
ή να ερωτοτροπούν μεταξύ τους
άραγε ποιος είναι τώρα ζώο
σαν να μην υπήρξανε ποτέ
και με έπιασε πλήξη
ενώ η βρώμικη τους φωλιά
έζεχνε φιλιά
έβαλα που λες φωτιά
το παραδέχομαι
στα όνειρα τους
που μας ήθελαν κουτσούς
άβουλους
βουβούς
και βουρκωμένους υπηκόους.



Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Τρέχαμε Μερόνυχτα

Σήμερα η νύχτα
νόμος του εργάτη
κάθε νύχτα
του φωτός
πολλές μέρες
της ηθικής
ήταν νύχτα
της ψυχικής ανάπλασης συντηρητής
των εσωτικών τοπίων
και οι μέρες μετράγανε
μπροστά στη φωτιά
ο αδερφός του Γαβριήλ
του ξυλουργού ανεψιός
αναζητεί απαντήσεις
θέτει σταθμά
και άνομες στιγμές χαράς
μη ξεχάσουμε να σπάσουμε
σαν τρυφερή κρυφή κρούστα
την υπέρτατη θειική
παρθενία της Μαγδαληνής
μυστικό
και σούσουρο στα σοκάκια που με σταύρωσαν
ήμουν ληστής σαν τα αδέρφια μου
Οι Ρωμαίοι μας ξέκαναν
μας κρέμασαν ανάποδα
μας έλιωσαν στο ξύλο
με πρόσωπα
από φυσιογνωμια μικροβίου
που τρώει και αρρωσταίνει την ανθρώπινη ιστορία
κύκλος τέλειος
που σκάει
διαδοχικά
αγόρια και κορίτσια
ξεχύθηκαν
στα άστρα
απάνω ψηλά
κραυγές
ξεστόμιζαν καθώς τη μέρα
νύχτωναν
διψούσαν για ζωή ρε.



Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

Μοιραία πτήση

Νηνεμία
σηψαιμία
γάγγραινα πριν απο τη σιωπή.
Πριν από τον ξαφνικό ορυμαγδό των έσω μου
τοπίων
των οποίων
κοχλάζει η θάλασσα τους
Στάζει ο ουρανός τους υγρά και ψιθύρους
Και η γης της μέσα μας πατρίδας δεν έχει σημαία
μόνο κοντάρι μακρύ βαρύ περήφανο
που σχίζει τις νύχτες σαν σάρκα στα δυό
είπα να βγω από δω μέσα
με σταμάτησες με σάλια
καπνό και μελανιές
και έφυγες σαν χτες
μα δεν πρόκαμες
αν θες
πως να το πω
στη γλώσσα σου
απάνω κοιμάμαι ακόμα
μέρες θρηνώ
νύχτες γλεντώ
μέσα στο πιο νοερό σου ψέμα
και κάνει μπαμ μπούμ
η καρδιά μου
εκρήξεις άναρχες σποραδικές
μα η επιρροή μεγάλη
το γραψα και στο πιο μικρο μπουκάλι
σημείωμα ήσουν
πως δεν θα ξαναρθείς
μέσα μου
στο πιο χρωματιστό ακρογιάλι
γυρεύεις αλήθειες για να βρεις
γυμνή στη κουζίνα κάνεις νύχια
και τρως πορτοκάλι
η εκείνο σε εφαγε δεν θυμαμαι ποτέ καλά
λεπτομέρειες που τσάκισαν τα μάτια μου
και τις γυρευω κάθε βράδυ που το κρασί σου ξερνώ
και ψάχνω απάντηση μέσα στα κομμάτια μου
σαν αεροπλάνο μοιραίο σε ακολουθώ
πριν πέσω κάνω νάζια στον αέρα
ξέρω όμως καλά μέσα μου πως θα συντριβώ
στο μέσα μου τοπίο
στείλε διασώστες κατάρες ή βρισιές
χαμογελαστός και τσακισμένος
θα στέκω στο πιο όμορφο βουνό
μα εσυ ακόμα θα σαι από κάτω.






Δευτέρα 6 Απριλίου 2015

Ανοιξιάτικος εσπερινός

Ο ερωτας είναι σαν ατέρμονος χορός που σα σταγόνα σκάει στη γλώσσα της φύσης την Άνοιξη, έτσι οξύμωρος και χαμογελατός, αδρανής και σκεπτικός διόλου, μετά από 8 σκοτεινούς μήνες αβεβαιότητας, φωτιάς και προσκρούσεων σε θάλασσες που προσκυνάν την Ηπειρο σου σα μωβ πεταλούδα πάνω από το παράθυρο μιλας μια γλώσσα κουβανέζικα θα ειναι κι ολο κλαις χορευοντας τσά τσα γλείφοντας στο περβάζι σου την νύχτα.




Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

ξύπνησαν πάλι



ξύπνησαν πάλι
οι στρόβιλοι
που αναβοσβήνουν
τη ψυχή μου
τυφώνας εικόνων
στο παγωμένο μου κεφάλι
και όλο αναρωτιέσαι
τι άλλο έχω να δω
τέλειωσε άλλη μια κραιπάλη
και πάλι
τι να ναι αυτό που αναζητώ
που θέλω δίπλα του να καίω
σα λαμπάδα περίτρανα
στα βλέμμα της βαθιά να αποκαώ
να τραγουδώ σαν μαύρος καψαλιασμένος κύκνος
πόσο άρρωστα χρόνια έζησα ως άνθρωπος
και πώς οι άνθρωποι αρρωσταίνουν ανθρώπους
και οι άλλοι μισοί αρρωσταίνουν για ανθρώπους
και πως ξεχάσαν το θεό
που έλεγε ο καπετάν Νικόλας
που μας πήγαινε στο πιο όμορφο νησί
Χρυσή καρδιά στα χέρια μου κρατώ
και σαν την ελιά
που μοίραζαν συντροφιά
απάνω στα βουνά
το μαύρο θε να κάψω
να σε φιλώ σαν πέφτει παγωνιά
να σε σβήνω κάθε που θα φλέγεσαι!



Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

Mωβ γεγονός

Τα συμπτωματικά γεγονότα, που διέπουν την ζωή,
ατενίζοντας το χωροχρονικό άπειρο, είναι κάτι πικρόχολα
μώβ πλασματάκια που θα σου επιβάλουν να τα χαιδέψεις
γκρινιάζοντας αφόρητα χωρίς λόγο.
Διαπλανητικές έλξεις συμπαραστέκονται στο συμβάν καπνίζοντας ελπιδοφόρα.
Ξύπνα. Δουλεύεις ρε.
Ταξιδάκι μεσημεριανό και αμέριμνο ήταν,
όπου με μερικές κλεφτές ματιές,
ζεστάθηκα για θρήνο.
Ξύπνα. Δουλεύεις!




Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

Νεφέλη

Μου πες
"φοβάμαι τη βροχή."

Σου είπα από κει βγήκες

Είπες φοβάμαι τη σιωπή
και έπειτα από λίγη από δαύτη σου απάντησα "σε αυτή σε βρήκα..."

Μετά είπες "φοβάμαι τη φωτιά"
και σε ρώτησα "οποιαδήποτε;"

Αυτή που από σπινθήρισμα των βλεφάρων σου, αρπάξανε όλοι οι δρόμοι της πόλης, απόψε.

Μη φοβάσαι
άνοιξε να επιπλεύσω μαζί σου από πάνω της.







Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Τα μπάσταρδα παιδιά του Ιησού (για τα αστρικά αδέρφια μου)

Η ύπαρξη ανήκει στο όλο
Το όλο ανήκει στο σύμπαν
Το σύμπαν ανήκει σ' εμάς

Όσο πιο γρήγορα ερωτευτούμε την ύπαρξη και το όλο,
τόσο πιο εύκολα θα είμαστε παντού
Παραλληλόγραμες οδοί ανατέλουν αίμα,
φάουσα, νεύρα και φωνές

Ήσουν κομμάτι τους μα έσπασες
Και από το κενό γεννήθηκε κοράκι
Και το κοράκι ερωτεύτηκε ψοφίμι
το κοράκι ακίνητο, ψυχρό, αμίλητο

Είχε κατακτήσει το κενό της καρδιάς σου
η αγέλη του πολύπλευρου εαυτού
δε χωράει πια σ' εσένα
γιατί η αγέλη του ουρανού

Υπηρετεί μια γέννα.
ο Θανάσης άδραξε τον ουρανό
και ο Άδης ξεπόρτισε να δει το φως μαζί με εμένα
σαν παιδί ο πρίγκιπας ξανθός

Βρήκε το δίδυμο εαυτό του
Μα καλώς η΄κακώς ήταν νάρκισσος και αυτός
Και συνάντησε τον Κίμ
Παρδαλός πάνας

Κερατοφόρος, λάγνος εραστής
Στυγνός κουκουλοφόρος
Και κάθε που συνάνταγε το δίαυλο
Που χάιδευε ο Θησέας

Κάθε που η Αριάδνη μπέρδευε
γυαλιά, καρφιά, πουτάνα όλα
Ήμουν και εγώ αδέρφια μου στο βάλτο ως τα μάτια
μα τώρα από τον έβδομο
σπάω τη θλίψη σας κομμάτια