Η φουρτούνα

Αποκόμισες χιλιάδες δώρα 

από κείνη τη φουρτούνα. 

Τώρα που βγήκες στη στεριά, 

να τα κλείσεις καλά στην αποθήκη 

και πάντα να θυμάσαι, 

πως  εσύ ήσουν  ο καπετάνιος.

Άθροισμα

Είδα στον ύπνο μου αυτά που αναζητώ, 

σε περασμένου χρόνου τόπο, 

να με περιτριγυρίζουν. 

Είδα σπίτι μεγάλο, φωτεινό, σε μέρος όμως σκοτεινό, 

από όπου για χρόνια ήθελα να φύγω... 

Και σκέφτηκα, «ας το αποδεχτώ»,

αυτή είναι η ζωή, τα όμορφα μέσα από τα άσχημα 

και τα άσχημα απ’ τα όμορφα, θα αναβλύζουν.

Ανυπόμονο ήμισυ

Οι μελωδίες που ξεχάστηκαν μέσα μας,

επανέρχονται όταν ο καιρός το επιβάλει.

Ξεκινάει τότε να γιορτάζει η ψυχή,

χαρούμενη χορεύει,

με τα άστρα ταξιδεύει,

ξεχνιέται,

λυτρωμένη στο ουράνιο ποτάμι πλανιέται,

ριγεί και αγκομαχά, ιδρώνει, σπαρταρά…

Και ποτέ πια,

ποτέ πια 

ποτέ πια δε μας απαρνιέται!