Ένα σκοτάδι ακόμα
σε ποτήρι χωρά
Ξεδιπλώνει με την ώρα
ξεχύνεται κρυφά.
Πλανιέται πάνω απ’ το χώμα
στους νυχτωμένους λόφους
τριγυρνά.
Η μέρα αργεί να έρθει ακόμα,
μα υπάρχουν φυλαχτά.
Ένας αρουραίος ανήσυχος
μέσα από τους θάμνους, τριγύρω
του κοιτά.
Ένα σκοτάδι ακόμα
Στοιβάχτηκε με ζόρι
χιλιάδες μυρμήγκια μάζεψαν
τη φετινή τους σοδειά.
Ένα σκοτάδι ακόμα
και αρχίζει να φυσά.
Το σκέπασαν με ύπνο
Και από πάνω έλιωσαν φιλιά.
Μέσα στη νύχτα της μέρας
που δευτερόλεπτα κρατά
στην κορυφή στον αέρα
συναντηθήκαν τυχαία
ο άγγελος και η μύγα
κοιταχτήκαν από κοντά
σαν τυχοδιώκτες που για λίγο
στο δρόμο ο ένας τον άλλο,
κατά λάθος σκουντά.
«Με συγχωρείτε» είπε ο
άγγελος,
Ξέροντας καλά….
«Δεν ήθελα να σας σκουντήσω,
μα συμβαίνουν αυτά…»
«Άλλη φορά μπροστά σου να
κοιτάζεις!» η μύγα του απαντά.
«Γιατί θα φτύσω με απέχθεια
στα ολόλευκα σου φτερά!».
Ο άγγελος δεν αποκρίθηκε και
συνέχισε ψηλά να πετά.
Είχε να δώσει μα και να πάρει
σκιά…
Η μύγα στραβομουτσουνιασμένη,
Συνέχισε και κείνη να πετά.
Είχε να ενοχλήσει,
κόσμο να φτύσει
και να κυλιστεί στα σκατά.
.jpg)
