Ονείρου συντεταγμένες

Εγκλωβίστηκε μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο αμίλητους συνταξιδιώτες.

Τριγύρω πέταγαν ανέμελα φλογισμένα κολιμπρί

Σταματούσαν πετούμενα πάνω από τον καθένα τους

και έδιναν σαν πινελιά, μια λωρίδα φωτιάς στο κούτελο τους

Άνοιξε το παράθυρο και πήδηξε στον χρόνο

Έπεσε πάνω στις μαλακές στιγμές της παιδικής του μνήμης

Σηκώθηκε και ξεσκόνισε τους ώμους του

Άρχισε να περπατάει στην πεδιάδα,

ώσπου η πεδιάδα έγινε δάσος,

και το δάσος βουνοκορφή...

Άνοιξε τα χέρια του σαν να ήθελε να ήταν φτερά

έτοιμα να τον ανυψώσουν.

Άρχισε να πετάει με μεγάλη ταχύτητα γύρω από την βουνοκορφή

Το δάσος απλωνόταν από κάτω χιλιόμετρα

και συναντούσε ένα απότομο φαράγγι.

Οι εποχές εδώ πέρα συνυπήρχαν όλες μαζί ταυτόχρονα.

«Μα τι όμορφος τόπος είναι τούτος!», αναρωτιόταν τώρα χαμογελαστός.