Ανυπόμονο ήμισυ

Οι μελωδίες που ξεχάστηκαν μέσα μας,

επανέρχονται όταν ο καιρός το επιβάλει.

Ξεκινάει τότε να γιορτάζει η ψυχή,

χαρούμενη χορεύει,

με τα άστρα ταξιδεύει,

ξεχνιέται,

λυτρωμένη στο ουράνιο ποτάμι πλανιέται,

ριγεί και αγκομαχά, ιδρώνει, σπαρταρά…

Και ποτέ πια,

ποτέ πια 

ποτέ πια δε μας απαρνιέται!