Powered By Blogger

Translate

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Είναι γλυκιά και ίπταται (μεταξύ αστείου και σοβαρού)

Παίξανε, είπαν, έθαψαν,
μοιρολόγησαν
και σηκώθηκαν το πρωί να συνεχίσουν,
μα άφαντος ο νεκρός…

Η νιότη έτρεξε και χάθηκε.
Μέσα σε ένα πηγάδι κρύφτηκε όσο την αναζητούσε
φωνάζοντας την δυνατά, η απόλυτη ελευθερία
Η πιο γλυκιά φωνή είν’ αυτή της λευτεριάς

Με κάνει αόρατο στα μάτια του καιρού
Κι είναι ξεκάθαρες οι εικόνες του μυαλού
Είναι γλυκιά και ίπταται
Πάνω από τα δάση που κοιμόμουν

Ένα βράδυ που είχαν ανοίξει οι ουρανοί
Κι αντί βροχή, έριχνε συμπάθεια
Μια αλεπού μου ρούφηξε τα μάτια
Σηκώθηκα για να σε βρω

Κι όταν σε βρήκα δε σε είδα
Από τότε κάθε βράδυ ουρλιάζουν
Τα σπλάχνα τ’ ουρανού
Ευτυχώς που δε ξεχάστηκαν
  
Σα καΐκια,  ενός άγνωστου γιαλού
Μαζί μ’ επιβάτες που έπλευσαν
ανεμίζοντας οι καρδιές τους
αγνοώντας το νυστέρι

Κάποιου αλλόκοτου γιατρού.
Σε ένα χαμόγελο επέστρεψαν
μέσα στο πράο βλέμμα
του πιο δίκαιου καιρού

Είναι γλυκιά και ίπταται
Ουρλιάζει όταν πεινάει
Είναι παθιάρα κ’ ίπταται
Ποτέ της δε λυγάει…

Μα να χεις το νου σου φίλε μου
αστεία δεν λογάει
και άμα παίζεις ύπουλα

στο τέλος πάντα ορμάει.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου