Σημειώσεις ΙΙ

Θέλουμε Λούνα πάρκ. Απ' τα δικά μας!!!
Όλοι είναι πεπεισμένοι ότι θα γίνει αυτό που θέλουν,
αρκεί να τους βολεύει.
Πολιτικό πουταναριό. Έχω εφιάλτες με συντέλειες και ζόμπι. Πόσο πιο κάτω;
Ο Θεός είναι μεγάλος. Ασύλληπτα μεγάλος. Απλά έχει άλλο όνομα.
Ανακάλυψε τη διαδικασία αναπαραγωγής και τα παράγωγα της.
Στα μάτια μου ήσουν κρύσταλλος με αλμύρα.
Τα κορίτσια είναι όλα όμορφα. Παντού!
Σε κάθε σημείο του χωροχρονικού μπάχαλου
στο κεφάλι μίας στρίγκλας κοινωνίας.
-Πως με κόβεις;
-Πες μου που πας, που πατάς και σε τι πιστεύεις ότι πιστεύεις.
-Η Μήδεια είναι υπαρκτό πρόσωπο πλέον;
-Τα παιδιά που σκοτώνονται άδικα, περιμένουν όλα μαζί,
σε μια χώρα σε μια άλλη διάσταση, να το κρίνουν.
-Τέλος πάντων. Τι θα κάνεις ; Θα την δεις ;
-Όχι
-Γιατί;
-Γιατί δεν με είδε. Είχε σκουριά στα χέρια της και λερωμένα μάτια.
Έπειτα, το χαμόγελο θέλει πόνο
και ο πόνος θέλει έρωτα
μα ο έρωτας δεν φτάνει μόνο
να σκοτώνουμε αγκαλιά τα έρποντα.