Μοιραία πτήση

Νηνεμία
σηψαιμία
γάγγραινα πριν απο τη σιωπή.
Πριν από τον ξαφνικό ορυμαγδό των έσω μου
τοπίων
των οποίων
κοχλάζει η θάλασσα τους
Στάζει ο ουρανός τους υγρά και ψιθύρους
Και η γης της μέσα μας πατρίδας δεν έχει σημαία
μόνο κοντάρι μακρύ βαρύ περήφανο
που σχίζει τις νύχτες σαν σάρκα στα δυό
είπα να βγω από δω μέσα
με σταμάτησες με σάλια
καπνό και μελανιές
και έφυγες σαν χτες
μα δεν πρόκαμες
αν θες
πως να το πω
στη γλώσσα σου
απάνω κοιμάμαι ακόμα
μέρες θρηνώ
νύχτες γλεντώ
μέσα στο πιο νοερό σου ψέμα
και κάνει μπαμ μπούμ
η καρδιά μου
εκρήξεις άναρχες σποραδικές
μα η επιρροή μεγάλη
το γραψα και στο πιο μικρο μπουκάλι
σημείωμα ήσουν
πως δεν θα ξαναρθείς
μέσα μου
στο πιο χρωματιστό ακρογιάλι
γυρεύεις αλήθειες για να βρεις
γυμνή στη κουζίνα κάνεις νύχια
και τρως πορτοκάλι
η εκείνο σε εφαγε δεν θυμαμαι ποτέ καλά
λεπτομέρειες που τσάκισαν τα μάτια μου
και τις γυρευω κάθε βράδυ που το κρασί σου ξερνώ
και ψάχνω απάντηση μέσα στα κομμάτια μου
σαν αεροπλάνο μοιραίο σε ακολουθώ
πριν πέσω κάνω νάζια στον αέρα
ξέρω όμως καλά μέσα μου πως θα συντριβώ
στο μέσα μου τοπίο
στείλε διασώστες κατάρες ή βρισιές
χαμογελαστός και τσακισμένος
θα στέκω στο πιο όμορφο βουνό
μα εσυ ακόμα θα σαι από κάτω.